اغلب مردم جامعه به دلیل عدم شناخت کافی نسبت به صرع و حمله های آن، صرع را یک بیماری غیر قابل پیش بینی و خطرناک تصور می کنند که همراه با آن داشتن فعالیت های شغلی امکان پذیر نمی باشد.
باید توجه داشت که تظاهرات بالینی صرع طیف متغیری است از حرکات تشنجی شدید همراه با اختلالات هوشیاری (اغلب مردم صرع را با آن می شناسند) تا یک احساس خفیف یا قطع کوتاه مدت ارتباط با دنیای پیرامون، که حالت خفیف آن به سختی قابل تشخیص است.
بسیاری از افراد مبتلا با مصرف دارو و مدیریت و کنترل حمله های خود هیچ علائمی از بیماری ندارند و بر اساس توانایی های خود در مسئولیت های شغلی متفاوت پذیرفته و در کار پیشرفت می کنند. تنها افراد کمی ممکن است که با وجود درمان، دچار حملات مکرر و شدیدی شوند و باید فقط در کارهای ساده و محیط های کاری امن و بی خطر مشغول به کار شوند. هم چنین تعدادی از این افراد با داشتن علائم هشدار دهنده قبل از تشنج می‌توانند کار خود را متوقف و در جای مناسب بنشینند.
باید این موضوع را مد نظر داشت که اغلب اوقات عدم آشنایی و درک درست اطرافیان بیشتر از خطرات و آسیب های زمان حمله موجب شرایط استرس زا و تشدید حمله های تشنج می شود. به این منظور، داشتن رفتار و تفکر مناسب نسبت به این بیماری، بویژه حمایت از طرف کارفرما و همکاران فرد مبتلا به صرع می تواند کمک خوبی باشد تا مشکلات این افراد کمتر شود و بتوانند در جامعه نقش آفرینی کنند.
نمی توان تصور کرد که صرع هیچ مشکلی را در شغل فرد ایجاد نمی کند اما آگاه سازی و آموزش در مورد انواع صرع، تعداد و مدت زمان حملات، علائم هشداردهنده قبل از تشنج، تظاهرات بالینی آن، تأثیرات بعد از پایان تشنج و همتایی شرایط کار و توانایی بیمار می تواند محیط امن همراه با آرامش را برای فرد مبتلاء به صرع و همکاران او فراهم نماید.
فرد بیمار باید بداند که مطلع نبودن همکارانش و افرادی که با او در ارتباط هستند، می تواند موجب خطرات بیشتری برای خود او و حتی اطرافیانش شود و لازم به مخفی کردن بیماریش نیست.
لذا امیدواریم که کارفرمایان بتوانند در مورد وضعیت بیماران مصروع با یک تفکر درست و فراهم کردن شرایط مناسب کاری، حس اطمینان و اعتماد را برای فرد مصروع تأمین نمایند تا شاهد نتیجه مطلوب ترو مفیدتری از جانب فرد بیمار در محیط کار باشند.
